ترولّی، جووانّی
به گزارش وبلاگ درخشان 92، تقریباً مبهم و نامعلوم است که سالهای جوانی ترولّی چگونه گذشت. فقط می دانیم که وی برای کارآموزی در جرّاحی، بویژه در فن شکستن و اخراج سنگ مثانه و امثال آن، به فرانسه رفت. در 1015با اسم جرّاح کاردینال فرانچسکو باربرینی،
نویسنده: Luigi Belloni
مترجم: سیاوش مطلع
[jovᾱnni trulli]
Giovanni Trulli
(ت. ورولی، شهرستان فروزینونه، ایتالیا، 977/1598؛ و. رم. ایتالیا، 6 دی 1040/ 27 دسامبر 1661)، پزشکی.
تقریباً مبهم و نامعلوم است که سالهای جوانی ترولّی چگونه گذشت. فقط می دانیم که وی برای کارآموزی در جرّاحی، بویژه در فن شکستن و اخراج سنگ مثانه و امثال آن، به فرانسه رفت. در 1015با اسم جرّاح کاردینال فرانچسکو باربرینی، برادر زاده پاپ اوربان هشتم، و بعلاوه در سمت استاد مخصوص جرّاحی دانشگاه رم، در این شهر مسکن گزید. پس از مرگ اوربان هشتم، که وی کالبدش را در 7 امرداد 1023 شکافت و سختی استخوانی شکل قلب (بطن چپ) و سنگ کیسه صفرا و سنگ کلیه در آن یافت، از این مقام بر کنار شد. ترولّی جرّاح بیمارستان سانتواسپیریتو (روح القدس) در رم هم بود.
محتملاً ترولّی در ایجاد تماسهائی بین فرانچسکو باربرینی و ویلیام هاروی، که در ماههای شهریور و مهر 1016 در رم بسر می برد، نقشی داشت. در زمستان 1015 با پزشک آلمانی پ.م.اشلگل، که برای مصوّر ساختن طریقه جریان خون در رم به نمایشهای کالبد شناختی می پرداخت، طرح دوستی ریخت. وی، که از هواداران جدّی این طریقه بود، در تلاشهای خود برای اشاعه این طریقه هیجان و شوق بسیار داشت. اطلاع ما از عقیده او بیشتر به وسیله شواهد نامستقیم و به وسیله مکاتباتی است که او با م.آ. سِوِرینو داشته تا از راه نوشته هائی که به مسأله گردش خون اختصاص داشتند.
در پاییز سال 1016 گالیلئو بکلّی نابینا شده بود. در سوم بهمن آن سال پ. ب.بورگی از رم برای وی دستورها و توصیه هائی فرستاد، و از جرّاحی که این دستورها را در اختیار او گذاشته بود ستایش کرد. سپس گالیلئو گزارشی درباره بینایی خود، که ترولّی بر اساس آن توانست نظر مشورتی کاملی فراهم آورد (مدرکی که امروزه گم شده است)، به رم فرستاد. این نظر مشورتی، که در اول اسفند 1017 از طرف بورگی برای گالیلئو فرستاده شد، مهمترین مدرک پزشکی درباره نابینایی گالیلئو بشمار می آید.
کتابشناسی
یکم. کارهای اصلی. مشاوره پزشکی ترولّی در خصوص نابینایی گالیلئو در Le Opere di Galileo Galilei ، شرکت نشر ملی، نوزدهم، 552-554، موجود است. نامه اش با اسم De serie venarum در Seilophlebotome castigate, sive de venae salvatellae usu et abusu، از م.ا.سِوِرینو (هاناو، 1654)، 150-153، مندرج است.دوم. خواندنیهای فرعی. La dottrina della circolazione del sangue e la scuola Galileiana 163-61 از لوئیجی بلّونی، در Gesnerus، 28 (1971)، 34-7؛ و In tema di etiogenesi della cecit
di Galileo ، از فلیچه گروندونا، در Atti del Symposium internazionale di storia, metodologia, logica e filosophica della scienza Galileo nella storia e nella filosophia della scienza (Firenze- Pisa, 14-16 settembre 1964) (فلورانس، 1967)، 142-154.
منبع مقاله :
گیلیپسی، چارلز کولستون؛ (1387)، زندگینامه علمی دانشوران، برگردان: احمد آرام، [و دیگران]، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ اول
منبع: راسخون