چرا نوجوانان عمداً به خود صدمه می زنند؟
به گزارش وبلاگ درخشان 92، اولین باری که روث کارتر به یاد می آورد که به خود آسیب رسانده است 13 ساله بود و به ساخت بنر هایی برای جشن فارغ التحصیلی کلاس هشتم خود یاری کرد.
کارتر گفت: ما همه را با چسب حرارتی کنار هم قرار می دادیم، و من عمداً - به طور تصادفی - از چسب داغ بیش از حد روی یکی از قطعات استفاده کردم، زیرا می دانستم که وقتی به پایین فشار دادم، چسب داغ از کناره ها بیرون می زدم و خودم را می سوزاندم.
زمانی که چسب روی پوستش سوخت، کارتر به سختی متوجه شد که این ایده بدی است. اما درد فیزیکی راهی برای مقابله با استرس در زندگی به او داد، که شامل آزار جسمی و عاطفی و بعلاوه این احساس بود که زندگی او در آن موقع کاملاً درست نبود.
او گفت: من واقعاً در جهان احساس تنهایی می کردم. شیوه ای که من زندگی ام را اداره می کردم به نتیجه نمی رسید - که برای یک نوجوان 13 ساله یک چیز عجیب است.
در نهایت این تنها آسیب رساندن به خودش تبدیل به عادتی شد که تا زمانی که در اواسط 20 سالگی رسید، در او باقی ماند. او هرگز خود را با تیغ یا اشیاء تیز دیگر برید، اما با خاراندن پوستش با ناخن هایش تا زمانی که پوست شکسته شد، آرامش احساسی پیدا کرد.
او گفت: این راهی برای مدیریت احساسات من خواهد بود. مطمئناً هرچه استرس بیشتری داشتم - از موقعیت های خانوادگی یا مدرسه یا موقعیت های اجتماعی - احتمال وقوع آن بیشتر بود.
خودآزاری در میان نوجوانان رو به افزایش است
داستان کارتر آنقدر ها هم غیرعادی نیست - طبق مرکز ملی 35 درصد از دانش آموزان در مقطعی به عمد خود را مجروح نموده اند. اقدامات معمولی شامل بریدن، خاراندن، و چیدن یا کشیدن پوست یا مو است. بعضی از افراد ممکن است سر خود را به دیوار بکوبند یا به اشیاء یا خودشان مشت بزنند.
یک مطالعه نو نشان می دهد که این نوع رفتار، که اغلب در سال های نوجوانی یا اوایل بزرگسالی آغاز می گردد، ممکن است در حال افزایش باشد.
محققان دریافتند که بین سال های 2009 تا 2012، خودآزاری تعداد فزاینده ای از مراجعه نوجوانان به اتاق های اورژانس را به خود اختصاص داده است که از 1.1 درصد به 1.6 درصد از کل مراجعات افزایش یافته است.
به طور کلی، متداول ترین روش آسیب رساندن به خود، بریدن یا سوراخ کردن بود. این نیز رایج ترین روش مورد استفاده دختران بود، در حالی که در پسران سلاح گرم بود. از دیگر راه هایی که بچه ها و نوجوانان به خود آسیب می رسانند می توان به زمین خوردن عمدی، خفگی و مسمومیت اشاره نمود.
این مطالعه که به صورت آنلاین در 15 ژوئن در مجله Pediatrics منتشر شد، از اطلاعات جمع آوری شده از یک پایگاه داده ملی تروما استفاده کرد. این شامل بیش از 286000 نوجوان 10 تا 18 ساله بود که بین سال های 2009 تا 2012 در اورژانس تحت درمان نهاده شدند.
همه خودآزاری ها به خودکشی منجر نمی شوند
اگرچه رفتار آسیب زننده به خود در بچه ها ممکن است بلافاصله باعث ترس والدین از خودکشی گردد، اما به ندرت چنین است. گرچن کاتلر، دکترا، M.P.H، محقق ارشد این مطالعه از بیمارستان ها و کلینیک های بچه ها مینه سوتا، در ایمیلی گفت: بیشتر رفتار های خودآزاری در نوجوانان بدون قصد خودکشی انجام می گردد. در واقع، نوجوانان در مقایسه با سایر گروه های سنی در معرض خطر بیشتری برای خودآزاری غیرخودکشی هستند.
داده های مرکز تروما مورد استفاده در مطالعه اطفال به میزان کافی دقیق نبود که بگوید آیا نوجوانانی که به خود آسیب می رسانند قصد خودکشی داشتند یا خیر. با این حال، یک مطالعه اخیر منبع معتبر روی نوجوانان در انگلیس نشان داد که تنها 25 درصد از کسانی که خودآزاری را گزارش کردند، می خواستند در آخرین قسمت خود بمیرند.
با این حال، دلایل خوبی برای والدین و پزشکان وجود دارد که نسبت به علائم آسیب های خود در بین نوجوانان و جوانان هوشیار باشند.
کاتلر گفت: هر گونه رفتار خودآزاری حتی بدون قصد خودکشی نگران نماینده است، زیرا نوجوانانی که به خود آسیب می زنند در معرض خطر بیشتری برای اقدام به خودکشی در آینده هستند.
خودآزاری اغلب یک دریچه آزادسازی عاطفی است
انگیزه خودآزاری نوجوانان ممکن است آن چیزی نباشد که بسیاری از مردم فکر می نمایند.
بنا استروبر، روانشناس، روانشناس دارای مجوز و روانشناس مدرسه، گفت: کمتر از آن ها این کار را برای توجه و تماشا دیگران انجام می دهند. بسیاری از آن ها این کار را برای آرام کردن خود انجام می دهند و نمی خواهند دیگران، به ویژه والدینشان، آن را ببینند.
برای مخفی نگه داشتن رفتار خود، بعضی از نوجوانان در مناطقی که کمتر دیده می شوند - بالای بازو، ران ها، بالای سینه به خود آسیب می رسانند؛ و همه خودآزاری به میزان کافی شدید نیست که نوجوانان را در اتاق اورژانس بیاورد. این باعث می گردد که واقعاً دانستن چند نوجوان این کار را سختتر کند.
دلایل دقیق خودآزاری نوجوانان پیچیده است که درمان آن را سخت می نماید. بعضی ممکن است به علت طغیان علیه والدین خود، ریسک کردن یا سازگاری با همسالان خود به خود آسیب برسانند.
اما برای بسیاری، نوعی رهایی از احساسات است که ممکن است به روش دیگری نتوانند با آن کنار بیایند.
ترزا اوبراین 44 ساله، که در نوجوانی مورد آزار جسمی و روحی نهاده شد، فکر می کنم ممکن است به عنوان کاری که من برای جلب توجه انجام داده ام دیده گردد، اما اینطور نبود، این کارم برای دریافت یاری بود.
اوبراین در نوجوانی آغاز به آسیب رساندن به خود کرد، از جمله بریدن بازویش و چیدن پوستش. او گفت: درد فیزیکی مطمئناً بهتر احساس می گردد - به نوعی درد عاطفی را از بین می برد. اگر احساس درد جسمی می کنید، چیزی دارید که واقعاً به خاطر آن صدمه بزنید. فکر می کنم ممکن است به عنوان کاری که من برای جلب توجه انجام داده ام دیده گردد، اما اینطور نبود.
نوجوانانی که به خود آسیب می رسانند ممکن است از انواع دیگر مسائل سلامت روان مانند افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال دوقطبی نیز رنج ببرند.
اگرچه مطالعه اطفال تنها اختلالات سلامت روان را در حدود 5 درصد از نوجوانانی که به خود آسیب رسانده بودند شناسایی کرد، اما ممکن است بسیاری از مسائل در زمان دیدار از قلم افتاده باشد.
کاتلر گفت: تعداد کم بیماران با تشخیص ثبت شده نگران نماینده است، زیرا این نشان دهنده فرصت های از دست رفته برای مستندسازی مسائل مربوط به سلامت روان و پیوند بیماران با مراقبت های بهداشت روانی بعدی است.
رهایی از آسیب به خود می تواند سال ها طول بکشد
جستجوی یک متخصص بهداشت روان می تواند به نوجوانان یاری کند تا از خودآزاری به سمت مراقبت از خود بروند. اما همه حاضر نیستند فوراً متوقف شوند، این چیزی است که والدین باید در نظر داشته باشند.
استروبر گفت: من همواره اول می پرسم: می خواهی توقف کنی؟ چون گاهی اوقات آن ها نمی خواهند، زیرا این باعث می گردد احساس بهتری داشته باشند. پس چرا آن ها این کار را انجام دهند؟
برای کارتر، تغییری در دیدگاه او با سومین درمانگر او رخ داد، اما حتی در آن موقع نیز برای تغییر عادت او در استفاده از آسیب به خود به عنوان یک نوع داروی عاطفی، کار سخت زیادی لازم بود.
او گفت: ما چندین دور درمانی داشتیم که در آن تمرکز بر مدیریت مراقبت از خودم بود، نه اینکه به هیچ وجه به خودم آسیبی وارد کنم. چند سال طول کشید تا یاد بگیریم چگونه بر موج اضطراب سوار شویم و خود درمانی نکنیم.
با این حال، اوبراین هنوز برای مقابله با استرس، که حدود سه سال پیش او را کاملاً تحت تأثیر قرار داد، به رفتار های خودآزاری روی می آورد.
او گفت: به جلو بروید به جایی که اکنون هستم و من پاهایم را که کاملاً پوسته پوسته شده اند و صورت و دست هایم را نشان میدهم و فکر می کنم از همان جایی می آید که در نوجوانی بودم جایی که هیچ کس گوش نمی داد، هیچ کس درد مرا نمی فهمید.
منبع: بهداشت نیوز
منبع: فرارو